,,Om toch te communiceren en de wereld op de een of andere manier te ervaren, bewegen ze zich,’’ zegt Saskia. ,,Iedereen heeft de behoefte iets te ervaren, maar waar wij dingen ook kunnen zien en horen, kunnen zij alleen voelen.’’
In de gezondheidszorg werden de bewegingen van de hoofdrolspelers uit Nightwalking lange tijd als onnatuurlijk gezien. ,,Maar eigenlijk is het heel mooi,’’ zegt André. ,,Die schoonheid zag ik meteen en ik moest er op de een of andere manier iets mee doen.’’
In de film zijn negen doofblinde mensen van Bartiméus en een vergelijkbare instelling in Brabant te zien. Ze zijn niet geïnstrueerd en worden in hun eigen omgeving gelaten. André: ,,Wat ze doen, is hoe ze zijn.’’ Om de zwarte achtergrond te maken, werd ter plekke een black box gebouwd.
,,Sommige mensen ervaren de film als heel confronterend,’’ vertelt André. ,,Het gaat ook over het isolement waar die mensen in leven. Je ziet soms hoe hard ze proberen iets te ervaren van de wereld om hen heen. Ook voor mij was dat confronterend. Ik herken dat gevecht tegen isolement.’’
Saskia: ,,Tegelijkertijd vond ik het juist heel mooi. Ik vind het geweldig om te zien hoe deze mensen een eigen methode ontwikkelen om de wereld te beleven. Het jongetje Luuk bijvoorbeeld. Hoe hij zich beweegt is zo speels, prachtig. Voor ons, medewerkers van Bartiméus, heropende het onze ogen. Je raakt op den duur gewend aan de bewegingen, nu zagen we de schoonheid opnieuw.’’
Het filmwerk van Nightwalking werd gedaan door Marcel Prins en Ellen Blom, André componeerde de muziek. Nightwalking werd al vertoond op het Nederlands Filmfestival en kent dit weekend zijn international première op het Brooklyn International Filmfestival in New York.
André: ,,Eerst wilden we er niet naar toe gaan, maar dinsdag is ons verteld dat de film een prijs heeft gewonnen. Wat voor een prijs het is wilden ze niet vertellen, zondag krijgen we ’m.’’
Bron: AD.nl, door: Margreeth Fernhout
Lees ook het artikel op Concertzender.nl.
Bron: doof.nl