moest doen, maar door de ouderdom weigerde zijn oude lichaam dienst.
Hij kreunde. Maar de studenten waren toch onder de indruk. Velen
maakten het' I love you gebaar'. De hond kwispelde met zijn staart en
leek tevreden . De studenten zaten in het eerste jaar Amerikaanse
Gebaren Taal. Als onderdeel van de cursus inviteerde hun lesgever hen
om te oefenen met de hond en zijn baasje Mevrouw Bombaci. Twee
plaatselijke legendes wat gebarentaal betreft. Mevrouw Bombaci ijvert
ervoor om minder dove honden een dodelijk spuitje te geven. “Ik wil dat
de mensen meer zien dan hun handicap”, zegt ze. Mevrouw Bombaci en de
hond Hogan hebben zelfs de show van ‘Oprah’ gehaald. Samen geven ze
overal lezingen.
Maar in het begin zag niemand iets in Hogan.
Dierenbeschermers vonden hem in 1993, toen hij eigenlijk nog een puppy
was, in een tuin, vastgeketend en ondervoed, vol zweren en kwetsuren.
Hogan was bang van alles. Hij was nooit in huis geweest. Hij was doof
geboren, een genetische afwijking die nogal veel voorkomt bij
Dalmatiërs. Rond die tijd was Mevrouw Bombaci op zoek naar een hond.
Hoewel ze geen ervaring had met doofheid besloot ze gebarentaal te
leren en het te gebruiken om de hond te trainen. De meeste honden leren
een aantal gesproken opdrachten – zit, blijf, kom hier en lig – maar
Hogan leerde meer dan 65 woorden. Om hem te roepen maakte Mevrouw
Bombaci een halsband met een buzzer vast aan zijn nek. Om Hogan van
zijn angst te verlossen werd beroep gedaan op professor Dodman. Die
schreef een boek,”De hond die teveel liefde had”, en om bij Oprah zijn
boek te promoten bracht hij Hogan en Mevr. Bombaci mee. Van toen af was
de carrière van de hond gelanceerd.
Bron: Vertaald nieuws voor Doven