hebben.
Door Pascal Ursinus
Wat
eraan vooraf ging: Per 1 januari 2009 hebben er een aantal belangrijke
wijzigingen plaatsgevonden in de tolkvoorziening voor dove mensen. Zo
komen bijvoorbeeld geannuleerde opdrachten niet meer in aanmerking voor
vergoeding door de overheid. In sommige gevallen moet de dove klant nu
zelf voor de kosten opdraaien, terwijl in andere gevallen de tolk
Gebarentaal gewoon geen enkele vergoeding krijgt. De maatregel pakt
zowel voor de tolk als voor de dove cliënt nadelig uit.
De
meeste tolken staan open en verdiepen zich in de gebarentaal en cultuur
van dove mensen en ontwikkelen echte relaties met de dovengemeenschap.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de meeste doven de tolken als
bondgenoot zien. Tolken vormen een groep mensen waarmee je samenwerkt
omdat je een gemeenschappelijk belang hebt: het in stand houden van de
gebarentaal en de daarmee verbonden dovencultuur, en een gelijkwaardige
bijdrage/deelname van doven aan de samenleving.
Je zou
verwachten dat doven en tolken als bondgenoten hun handen ineen slaan
en de genomen maatregel proberen terug te draaien. Blijkbaar geldt dit
niet voor Dovenschap. Zij verklaarde onlangs in een memo aan haar leden
het volgende:
“De vereniging
van tolken (naam = NBTG) is boos op de UWV en Menzis dat de regeling
wordt aangepast. De tolken zijn bang dat ze minder geld verdienen. Ze
zijn gewend aan de hoge tarieven en reiskostenvergoedingen. Daarom
krijgen veel klanten een brief of mail van de tolken. Ze hopen dat dove
mensen boos worden en protesteren.
De
NBTG is boos op Dovenschap omdat we niet samenwerken met de NBTG. De
NBTG zegt dat we dezelfde belangen hebben. Dat is niet waar.” (link: volledige tekst)
Dat
je niet wenst samen te werken met je bondgenoten is niet verstandig.
Dat je ontkent dezelfde belangen te hebben is nog minder verstandig.
Maar dat je vervolgens verklaart dat de tolken een lucratief beroep
hebben en dat zij hoge tarieven ontvangen voor hun werk is naar mijn
idee niet terecht. Hiermee draagt Dovenschap bij aan een situatie van
wantrouwen en loop je bovendien het risico dat doven de tolken gaan
zien als personen die profiteren van andermans handicap.
En de
doven? Die zijn de dupe. Het schijnt dat bijvoorbeeld een groot aantal
van de opdrachten (70 procent!) in het onderwijs moeilijk/niet
gehonoreerd worden. Binnen het onderwijs vallen traditiegetrouw veel
opdrachten uit door lesuitval, ziekte en roosterwisselingen. De tolken
zijn nu met de nieuwe regeling bang dat ze zelf voor de kosten moeten
opdraaien.
Ga naar doof.nl om de reacties te lezen !
Bron: doof.nl
