beter ontdenkt wordt kan ze er geen gebruik meer van maken want de
operatie vernietigd alle resterende zenuwen en hoorresten. We zouden
dus haar tweede oor met rust laten. Op die 8 jaar zijn mijn inzichten
veranderd en twee maanden geleden kreeg Ruthie die nu 8 is haar tweede
implantaat. Na haar eerste implantaat begon de omslachtige en
intensieve revalidatie. Ze ging naar school in de Maryland School voor
de doven in Columbia en leerde Amerikaanse gebarentaal, wij ook. We
praatten veel met volwassen doven. Sommigen zien doof zijn niet als een
ziekte die moet genezen worden. Ja, Ruthie zal altijd doof zijn. Toch
hebben we doorgezet. We zagen dat ze het veel te lastig had en de
beslissing om haar een tweede keer die operatie te laten ondergaan kwam
niet zomaar. In het Johns Hopkins Medisch Centrum zei men ons dat de
hersenen ontworpen zijn om geluid te verwerken dat van twee oren komt.
Studies toonden aan dat de hersenen ook als een barrière werken, ze
elimineren omgevingsgeluid en richten zich naar wat gezegd wordt door
het oor te gebruiken dat het dichtst bij de bron is. De hersenen kunnen
zich ook beter richten naar belangrijke spraaksignalen in een luide
omgeving. En ten derde kan de luisteraar zich ook beter richten naar de
plaats waar het geluid vandaan komt. John Niparko, de directeur van het
centrum, zei ook “Als het kind maar aan één kant geïmplanteerd wordt,
dan zullen de delen van de hersenen die normaal door het andere oor
zouden gestimuleerd worden, verkleinen. De dag na haar tweede operatie
werd Ruthie's implant geactiveerd. De eerste dag was het allemaal
‘beep’, maar ’s anderendaags kon ze al drie van de zes basisgeluiden
onderscheiden.
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/story/2009/01/05/ST2009010502259.html
Bron: Vertaald nieuws voor Doven