UWV en Menzis willen vanaf 1 januari 2009 niet meer betalen
voor te laat afgezegde tolkopdrachten. Als de tolkopdracht door de
schuld van de dove klant niet doorgaat, moet de klant betalen. Maar hoe
weet je wiens schuld het is? En wat zijn daarvan de gevolgen? De
Nederlandse Beroepsvereniging Tolken Gebarentaal (NBGT) wil niet
gedwongen worden rekeningen te sturen naar dove klanten. Als een dove klant een tolkopdracht binnen 48 uur voor aanvang van de
opdracht annuleert, dan mag de tolk de gereserveerde uren voor de
tolkopdracht declareren bij UWV en Menzis. Dat is een regeling die al
altijd heeft bestaan. Sinds de zomer van 2007 vinden het UWV en Menzis
dit plotseling geen goede regeling meer. Zij willen niet langer voor de
te laat geannuleerde opdrachten betalen en zij willen deze
annuleringsregeling per 1 januari 2009 afschaffen.
UWV heeft aangegeven dat een tolkopdracht die door de 'schuld' van de
dove klant geannuleerd wordt (bijvoorbeeld de dove persoon zegt een
afspraak af of is ziek) niet langer meer betaald wordt door het UWV. De
tolk moet dan de rekening naar de dove klant sturen. Voor opdrachten
waar de 'schuld' bij derden ligt moet een percentage in het salaris van
de tolk gereserveerd worden, zo vindt het UWV. Maar de tolk weet niet
wanneer het de 'schuld' is van de dove klant of van derden
(bijvoorbeeld de dokter waar de afspraak was).
In de praktijk betekent dat het volgende:
Marieke, een doof meisje van 16 jaar, gaat naar de Havo. Marieke heeft
op woensdag een tolk van 8 tot 15 uur (totaal 7 uur). Marieke annuleert
de tolk te laat. De tolk vraagt aan Marieke waarom zij annuleert.
Marieke moet de tolk een reden geven, anders weet de tolk niet wie er
moet betalen. Als Marieke zegt geen zin te hebben in school, of ziek
is, of een andere reden heeft om niet te gaan, dan moet de tolk de
ouders van Marieke een factuur voor 7 tolkuren sturen.
Jan, een dove werknemer, heeft elke vrijdag een tolk voor een twee uur
durende vergadering. Jan annuleert de opdracht te laat omdat hij een
afspraak heeft bij de dokter voor zijn zieke dochter. De tolk vraagt
waarom Jan de opdracht annuleert. Jan weet dat als hij de echte reden
zegt, hij dan de tolk moet betalen. Jan zegt tegen de tolk dat de
voorzitter van de vergadering de vergadering geannuleerd heeft. De tolk
moet het risico van de geannuleerde opdracht zelf dragen en krijgt geen
uren betaald. Dit risico moet de tolk betalen uit de 1 euro opslag per
uur. Een week later hoort de tolk bij de vergadering dat de vergadering
van vorige week wel is doorgegaan.
Op deze manier krijgt de tolk een controlefunctie en moet de tolk
controleren waarom de dove persoon heeft afgezegd. Dit brengt de
relatie tussen de klant en tolk ernstig in gevaar. De klant zou geen
verantwoording af moeten leggen aan de tolk voor de annulering en de
tolk zou niet gedwongen moeten worden om te controleren.
Wanneer de rekening voor een tolkopdracht naar de dove klant gestuurd
wordt, levert dit in veel situaties natuurlijk problemen op. Als het
bijvoorbeeld om onderwijsuren gaat of om studiedagen op het werk, kan
de rekening erg hoog worden omdat het vaak lange dagen betreft. En voor
veel mensen is dat niet te betalen.
De tolken denken dat deze oplossing niet goed werkt. Ze willen niet
genoodzaakt zijn om hun rekening naar de dove klant te sturen. Daarom
is de NBTG samen met andere leden van het Tolkenlandoverleg (in dit
overleg zitten ook de belangenorganisaties voor dove en slechthorende
mensen) bezig om te kijken of het lukt om de afschaffing van de
annuleringsregeling te voorkomen of op een andere wijze vorm te geven.
Er wordt nu druk gesproken over wat er zou moeten gebeuren en iedere
dag vinden er nieuwe ontwikkelingen plaats. In de week van 6 oktober
heeft de NBTG nogmaals verzocht aan het UWV om gezamenlijk in gesprek
te gaan over dit probleem.
De NBTG hoopt dat er zo snel mogelijk een oplossing komt en dat de dove
klanten en de tolken niet de dupe worden van deze totaal ongewenste
maatregel van de overheid.
Bron: Oorakel
