Bidden in gebarentaal

De oudste kinderen zitten vandaag in een halve kring om juf C. Droogers heen en luisteren naar de vertelling van Saulus op weg naar Damascus. Tenminste, voor sommige slechthorende kinderen gaat het deels om luisteren, maar de meesten zijn vrijwel doof. Die moeten het hebben van de gebaren -die ieder woord ondersteunen- en goed naar de mond van de juf kijken.

„Het is altijd lastig in te schatten hoeveel de kinderen oppikken”, zegt Droogers achteraf. „Je ziet ook dat ze snel moe worden, zeker aan het eind van het verhaal. Het is voor horenden moeilijk voor te stellen hoeveel energie het hun kost om te begrijpen waar het over gaat.” De inwoner van Gorinchem geeft les op de plaatselijke reformatorische basisschool en heeft verschillende cursussen gebarentaal doorlopen, ter ondersteuning van doven tijdens de kerkdienst. „We proberen de kinderen tijdens elke bijeenkomst een paar nieuwe, vaak Bijbelse, gebaren te leren. Wat algemene gebaren betreft leer ik juist van de kinderen.”

Er zijn grote verschillen in leeftijd en niveau, vandaar dat de groep van gemiddeld vijftien kinderen in drie delen wordt opgesplitst. De jongsten -onder de vier- krijgen een vertelling te horen aan de hand van de peuterbijbel ”Kijk en Luister, deel 1”, van Laura Zwoferink. Voor de oudere kinderen zijn er twee vertellingen, met een verschillende lengte en moeilijkheidsgraad.

Andere kerken
De Bijbelse boodschap helder brengen aan een groep horende kinderen is al geen gemakkelijke taak. „Bij dove kinderen ligt dat nog lastiger. In de kerk, thuis en op school gaat veel langs hen heen. Veel kinderen bezoeken bovendien geen reformatorische basisschool. Vandaar dat vorig jaar de vraag kwam of er voor die kinderen wellicht het een en ander kon worden georganiseerd”, zegt Dorien van Panhuis uit Leerdam, een van de initiatiefneemsters van de kinderclub en moeder van twee dove kinderen.

Het resultaat is ”De Roepstem”, een club voor dove en slechthorende kinderen in de leeftijd van ongeveer twee tot dertien jaar, die inmiddels een jaar draait. Vanaf die leeftijd stromen de kinderen door naar de dovencatechisatie, een ander initiatief van de Dovenzorg van de Gereformeerde Gemeenten. De groep dove kinderen binnen de Gereformeerde Gemeenten is relatief klein. Vandaar dat het bestuur van ”De Roepstem” ook kinderen en ouders uit andere kerkgenootschappen graag bij de activiteiten wil betrekken.

Terwijl de kinderen elk in hun eigen zaaltje luisteren naar de vertelling en na afloop kleuren en knutselen, zitten hun ouders niet stil. Onder leiding van twee moeders die veel ervaring hebben met gebarentaal, oefenen ze met elkaar het Onze Vader. Ieder woord kracht bijzetten met een gebaar vergt oefening en dat is goed te merken aan het tempo. Toch gaat het een tweede keer al een stuk sneller. Diverse stencils gaan mee naar huis, om daar verder te oefenen.

Stelling
Na de korte cursus gebarentaal is het tijd voor de behandeling van een stelling. Vandaag is dat: „Het komt vaak voor dat ik mijn dove kind niet goed begrijp.” Vooral ouders van jonge kinderen onderschrijven de stelling volmondig. Bij oudere kinderen, zeker als er enige gehoorrest is, ligt dit wat anders. Zij kunnen meestal goed duidelijk maken wat ze bedoelen. Dat vraagt wel veel tijd en energie, zowel van de kinderen als van hun ouders. Van Panhuis: „Eten koken en intensief luisteren gaan niet samen. Ik moet echt door de knieën en alle aandacht erbij hebben om goed naar Dorieke van zes te kunnen luisteren.”

Intussen versieren de kinderen enthousiast een sigarenkistje met krijt en ecoline. De een gaat stil zijn gang, de ander geniet met volle teugen. Zoals de negenjarige Judith de Jongh uit Tricht. Haar moeder: „Ze geniet van de club en kijkt er iedere maand weer naar uit. Ze praat er al dagen over. Als ik later vraag waar de vertelling over ging, weet ze daar altijd flink wat over te vertellen.”

Meer informatie: 0345-534023 (Dorien van Panhuis).

Bron: Reformatorisch Dagblad