Eindelijk lijkt er deze nazomer een explosieve actiethriller te zijn gekomen om het gapende gat na The Dark Knight
op te vullen én een alternatief te bieden voor filmfans die gillend
wegrennen bij het horen van synopsissen als “een Israëlische commando
die een nieuwe carrière opbouwt als trendy hairstylist” (You Don’t Mess With the Zohan) of “buitenaardse wezens die de aarde aandoen in een ruimteschip gelijkend op Eddie Murphy” (Meet Dave). Bangkok Dangerous is een rechttoe rechtane actiefilm. Deze remake van de
gelijknamige Thaise film uit 1999 is van dezelfde makers (de in
Hongkong geboren tweelingbroers Oxide en Danny Pang) en gaat over
huurmoordenaar en ‘lone wolf’ Joe. Deze emotieloze man verdient bakken
met geld aan het uitschakelen van menselijke targets. Hij is de beste
in zijn vak; als je hem kunt betalen is succes verzekerd. Joe besluit
nog één keer goed te scoren door naar de Thaise hoofdstad Bangkok af te
reizen en vier vijanden van de lokale gangster Surat uit te schakelen.
Joe ronselt kruimeldief Kong als koerier en stoorzender, maar
geleidelijk aan ontstaat er een wederzijdse verstandhouding waardoor
Joe niet meer de ijzige killer is die hij behoort te zijn. Een
onhoudbare positie voor iemand zoals hij.
De film biedt zeer mooi uitgewerkte cinematografie van zowel de stad
als de actiescènes wat de nodige grimmig gespannen sfeer geeft. Nicolas
Cage speelt ook met zijn terugtrekkende haarlijn en het compenserende
matje overtuigend genoeg de kille huurmoordenaar. Zijn personage heeft
echter te weinig dialoog en - zoals het een echte huurmoordenaar
betaamt - geen identiteit. Dit is een dodelijke combinatie voor de
filmbezoeker aangezien het medeleven dat van de kijker wordt verwacht
ver te zoeken is als hij opeens Mister Softie wordt door verliefd te
worden op een dove Thaise. De werkelijke ster van de film is Kong, Joes
handlanger en huurmoordenaar in spe. Hij ziet er leuk uit, is
eigenzinnig, stoer en heeft humor. Helaas veroorzaakt hij het gevaar
door een relatie te beginnen met danseres Aom die door Surat met succes
als pressiemiddel tegen Kong en de inmiddels labiele Joe wordt gebruikt
als deze zijn afspraak niet nakomt door te weigeren een politieke moord
te plegen.
Het acteerwerk in Bangkok Dangerous is goed. Ook de
actiesequenties zijn naar behoren: snel, spectaculair en bloederig. De
onoverkomelijke hobbel in het geheel doet zich voor op het moment dat
het actiegenre halverwege wordt ingeruild voor (het onbedoelde?)
melodrama. Joe, die geharder overkomt dan James Bond omdat hij geen
sterke oneliners, sexy escapades of gadgets heeft, blijft steken in
zijn verdriet wanneer zijn dove doch geliefde apothekersassistente Fon
zijn ware (moordenaars)instinct kent. Wat volgt zijn gepikeerde blikken
en tranen waarna Joe zijn gevoelens hergroepeert en al zijn woede op de
slechteriken stort. Even voelt het alsof de ergste nachtmerrie
bewaarheid wordt en As The World Turns een featurefilm is
geworden waarvan het geluid is weggedraaid. Begrijp het niet verkeerd,
de dove Fon heeft iets heel moois en puurs, maar het lieflijk bedoelde
gestuntel van Joe in haar nabijheid geeft de film een ongeloofwaardig,
over de top tintje. Bangkok Dangerous heeft al het zware geschut in huis maar mondt halverwege uit in een waar tranendal.
Bron: filmtotaal
