Als 'personal organizer' helpt ze er particulieren en bedrijven met diverse werkzaamheden. Die variëren van het nakijken van toetsen van honderden Haagse basisschoolkinderen tot het op orde brengen van de administratie van een bedrijfsarts. „Horende mensen moeten over hun gêne heenstappen en mij iets gunnen. Ze zien dan wat ik allemaal wél kan. De beperkingen krijgen nu te veel aandacht,'' zegt Siegers. Ze communiceert uitstekend, via een tolk, in gebarentaal en doet ook met succes moeite om met haar eigen stemgeluid antwoord te geven.
De strijd om niet als dove maar net zoals een ieder behandeld te worden, loopt als een rode draad door haar leven. Na opleidingen aan doveninstituten in Den Haag en Groningen vertrok Marlies Siegers in 1995 alléén naar Amerika om aan de Gallaudet University in Washington, de enige universiteit voor doven en slechthorenden ter wereld, te studeren.
In Amerika merkte ze dat doven er veel geëmancipeerder zijn dan in Nederland. Dichter bij huis had ze dezelfde ervaring in Frankrijk en Engeland. „Of wat dacht je van het voorheen communistische Slowakije. Ook daar zijn doven vele malen geëmancipeerder dan hier,'' zegt de Haagse.
Ze noemt het een belemmering dat doven in negen van de tien gevallen door horenden worden opgevoed. „Met de beste bedoelingen worden ze meestal te veel beschermd en zo eigenlijk alleen maar kleiner gemaakt. Zelf overleven in de horende wereld moet het uitgangspunt zijn,'' benadrukt zij.
Na haar studie in Amerika koos Marlies Siegers daarom voor de Zilverschool, waar ze de diploma's Productie Goudsmeden en Ondernemer Goudsmid behaalde. De school in Schoonhoven was het eerste 'gewone' onderwijsinstituut waar zij zich moest redden tussen horende klasgenoten.Bij Servicebureau OSN is ze opnieuw de eerste dove in een horende omgeving. Met klanten communiceert ze er via e-mail en sms. „De ideale communicatiemiddelen die het voor een dove mogelijk maken om zonder enige belemmering met zowel horenden als doven te communiceren,'' stelt Siegers. Ze herinnert zich nog goed het moment waarop de mobiele telefoon zijn intrede deed. „Op de dag dat de eerste toestellen uitkwamen, ging ik samen met mijn vader Jan naar de Haagse binnenstad maar daar waren ze overal uitverkocht. We zijn toen naar Zoetermeer gereden om daar mijn eerste mobieltje te kopen. Het apparaat was een verademing. Als ik vroeger bijvoorbeeld wilde dat mijn vader mij ergens op kwam halen, moest ik op zoek naar een telefooncel waar het soms lastig communiceren was. Via het mobieltje kun je nu gewoon in een sms-bericht aangeven waar iemand hoe laat moet zijn.''
Inmiddels rijdt Siegers zelf auto om klanten te bezoeken. En alhoewel ze nog maar kort werkzaam is in het bedrijf van haar moeder, steekt ze haar ambities niet onder stoelen of banken. Ze wil in de toekomst eigenaar van de onderneming worden en meer klanten binnenhalen om vervolgens nieuwe dove collega's aan te nemen. Die moeten net als Siegers over voldoende doorzettingsvermogen en een passende werkervaring beschikken.
Verder heeft de Haagse plannen voor een buddysysteem waarbij een horende een dove kan helpen. „Die kan bijvoorbeeld aanschuiven bij een gesprek met een potentiële opdrachtgever om waar nodig te tolken en de mogelijk nieuwe klant over de streep te trekken,'' legt Siegers uit. Tegen doven zou ze willen zeggen: „Wakker worden, je kunt meer dan je denkt!''
Bron: AnnieS
