Gezocht: wie heeft in ziekenhuis gelegen ?

Sms toegestaan ? Laptop gebruiken ? Tolk Gebarentaal ? Via de website van ziekenhuis afspraak maken ? Chatprogramma ? Ondertiteling van tv aanwezig ?

Op dit moment is werkgroep Ziekenhuis aan het bezoeken om elkaar informatie te geven om tot toegankelijk ziekenhuis te kunnen bevorderen.

Zonder jullie hulp, jullie ervaring, horen wij dolgraag jullie ervaring in het ziekenhuis, wat voel je niet prettig bij, wat belemmert je in het ziekenhuis, voel je lekker in je vel in het ziekenhuis, is de wachtkamer toegankelijk, enz.

Graag je ervaring via e-mail (klik hier )of persoonlijk gesprek. Persoonlijk gesprek bij: Jan de Jong, Leo Bruggeman en of Gera Vonk-Huisjes

===========================================================================================

        Knelpunten/positieve punten Ziekenhuizen gesprek met een anonieme dove persoon d.d. 22 juli 2010 

Welk ziekenhuizen? LUMC Leiden (Radio- therapeut- en Oncoloog arts) en Diaconessenhuis te Leiden (operatie en gelegen) en Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp voor CT-scan.

Reden van verslag: Patiënt heeft breed ervaring met het ziekenhuizen en via tolk kwam zij bij Swedoro terecht om klachten te delen.

Bij de allereerste afspraak was het vreselijk misgegaan, het was bedoeling dat anoniem foto’s gaat maken van haar borsten, en kwam de tolk nog niet. Zuster en anoniem wachtten eerst op tolk Gebarentaal, maar kwam niet. Patiënt voelde toen echt machteloos, haar man mocht niet mee vanwege straling. Toen de foto’s werd gemaakt, zag zij al fout bij haar borst, barstte zij in tranen. Op dit moment was haar emotie enorm groot, kon zij geen vragen stellen, voelde toen zich heel erg machteloos.(Tolk is later blijkbaar “vergeten” haar te melden dat zij het niet kan, en poosje later kreeg zij een brief van Tolknet met hun excuses, daar had zij niets aan). Tevens onderging zij gelijk een biopsie, mocht haar man ook niet mee, werd haar emotie des te groter, kon zij niet meer. Zij kreeg biopsie (zonder tolk, vreselijk) en een uur later bij chirurg voor uitslag, was heel slecht nieuws, werd zij heel erg  overstuur en Mamma-care verpleegkundige kwam bij haar, ze sprak gelukkig heel duidelijk, kon haar uitleggen, wat er allemaal gaat gebeuren de komende tijd. Geruststelling en heel boos tegelijk, want tolk was er niet.

Daarna kwam de tolk trouw bij elke bezoek aan beide ziekenhuizen. Tot groot vreugde en opluchting mocht de tolk Gebarentaal voor- tijdens en na-operatie en zelfs na-slaap bijwonen. Bij het na-slaap in verkoever kondigde de zuster met een plaatje met 5 verschillende smile’s op (van pijn tot blij) bij patiënt, zodat zij een plaatje kan wijzen, wist de zuster genoeg hoe de patiënt zich voelde. Best praktisch handig.

De tolk hoeft geen mondmasker dragen, monden zijn nodig om te kunnen liplezen. Met toestemming van de arts, wat geweldig was het.

Tijdens het ziekenhuis gelegen te hebben, was ondertiteling gelukkig voorzien in de tv, zij had stiekem sms gebruiken (op verzoek van zuster niet te gebruiken), via blackberry gebruikte zij pingen met blackberry (hoe werkt het? Via blackberry messenger programma kan je met behulp van pin-nummer in de contactpersoon, dit maakt het mogelijk om real-time met elkaar te communiceren. Dit is prachtige nieuwe medium onder dovencontact, een soort teksttelefoon). Zij mocht laptop meenemen om msn te communiceren en te internetten

Een schok: toen zij weer onder de operatie moest, werd zij met behulp van een anesthesiologie, zonder vragen een verkeerde arm te pakken, werd patiënt kwaad, want deze verkeerde arm mocht niet gebruiken worden ivm verwijderde lymfeklieren , later bood anesthesiologie excuses, die haar gedrag is zonder communicatie gewoon brutaal.

Een heel prettige ervaring: is dat zij eenpersoonskamer lag, zonder andere patiënten in een gezamenlijk kamer te zien of communiceren, dat wilt vooral zeggen, zij mocht veel bezoekers zonder bezoekerstijd ontvangen, ondervond zij plezierig en fijner, dat knapt zij veel sneller op, merkt zij.

Een keer kreeg zij een mapje/boekje waarin zij lunch, koffie, thee, diner, ontbijt mocht kiezen, zonder communicatie met zuster ondervond zij niet plezierig, zij had liefst communicatie met zusters, meer sociaal omgeving en sfeer proeven. Helaas gebruiken zusters een boekje/mapje die voor allochtonen bestemd zijn, ook voor doven, welk het niet de bedoeling zijn. Patiënt is niet allochtoon, maar van puur Nederlandse, haar behoefte is om contact met de zusters, helaas werd haar niet gegund. Gelukkig had zij de zuster erop aangesproken. Het is natuurlijk niet de bedoeling om patiënt te laten isoleren, toch?

Een enorm machtloos is, dat op sommige dagen onverwacht de dokter die op bezoek is om controle te rondlopen, sprak de dokter helaas onduidelijk, stak hij alleen de duimen af met de mom van “Het gaat goed!”. Terwijl de patiënt behoefte had om met de dokter te spreken, werd bemoeilijken. Graag ziet zij dat de dokter, evenals de zusters, gebarencursus te laten volgen.

Een bijzonder geval: een plastisch chirurg kwam binnen 5 dagen 3 bezoeken bij haar, hij leefde met haar mee, zette enorm in om met haar te kunnen communiceren, voelde patiënt zich serieus.

Bij het chemokuur werd zij geweldig opgevangen, keurig en duidelijk uitgelegd wat er gaat gebeuren. Bij 1e chemo had zij tolk Gebarentaal meegenomen, tolk mocht 5 uren lang bij haar blijven tolken en daarna nam zij vriendinnen, dochter en man mee. Het was prima en geweldige afdeling met alle voorzien, geen gebrek aan. Zusters en dokters beheersen aardig gebaren, wat het heel fijn is (zij hebben het ook gevolgd). Patiënt gaf een groot pluim en pet af voor KNO-artsen LUMC afdeling KNO, die ze cursussen hebben gevolgd.

Bij het fysio in Leiden ondervond zij geen prettig ervaring, vanwege communicatie en onbegrip, via Werelddovendag 2009 in Bergen op Zoom kwam zij in aanraking met een slechthorende vrouw die ook fysiotherapeute is, is patiënte overgeplaatst naar Zoetermeer, wat het tot nu toe zeer goed te bevallen is. Het behandeling van lymfeoedeem-therapie duurde 2 keer per week behandeling is in Leiden en fysio in Zoetermeer 1 keer per week, het bevatten veel praktijk dan theorie. Toch had zij totaal geen spijt van de overplaatsing naar Zoetermeer.

Van de ziekenhuizen is geen probleem om via e-mail afspraak te maken, maar voor patiënt is de uitzondering emailadres van mamma-care verpleegster persoonlijk, alles gaat via telefonisch afspraak, maar voor patiënt maakt verpleegster uitzondering. Zij kan via haar verschillende afspraken maken, bv chirurg, oncologie, bloed prikken, radiologie, plastisch chirurg, heel handig! En mocht zij vragen hebben, mailt zij haar ook en krijgt altijd via haar antwoorden.

Van enquête had zij niet gedacht om ingevuld te maken, zij was helemaal bezig met haar ziekte, met haar zichzelf.

Haar man, een instrumentenmaker, werkt op dit momenteel bij Erasmus Ziekenhuis, heel lang geleden werd hij opgeroepen bij de afdeling, die optrad als een “relay”tolk voor dove patiënt die onverstaanbaar was voor horenden.