leven. Werken, geld verdienen, op jezelf wonen, uitgaan, met vakantie, kinderen ooit, misschien.
Reïntegratiebedrijf
Bureau Arbeid, in Rotterdam gevestigd aan de Westblaak, maakt er een
sport van zoveel mogelijk mensen met zon ‘communicatiehandicap’ aan de
slag te krijgen. Met succes. In 2007 werden 143 kandidaten in het hele
land aan het werk geholpen. Onder hen zijn veel jongeren met een
Wajong-uitkering.
Het kabinet wil jonggehandicapten die kúnnen
werken, in 2010 verplichten aan de slag te gaan, heeft het onlangs
aangekondigd. Bij Bureau Arbeid valt die annonce verkeerd. ,,Aan de
jongeren ligt het niet,’’ zegt teamcoach Marca van der Schelling van
Bureau Arbeid. ,,Ze willen allemaal dolgraag werken. Er zijn namelijk
heel veel jongeren die meer in hun mars hebben dan de sociale
werkplaats, waar ze met behoud van uitkering werken. Het probleem is
echter dat slechts heel weinig bedrijven met jonge gehandicapten aan de
slag durven gaan. Dáár zou minister Donner iets aan moeten doen.’’
Vraag
niet aan Cliff Meyer (23) of hij al zijn hele leven doof is. ,,Niet
doof. Slechthorend!’’ En nee, dat is hij nog niet zijn hele leven. Als
kind van drie jaar werd hij ziek en verloor grotendeels zijn gehoor.
Cliff ging tot zijn twintigste naar het speciaal onderwijs. Maar toen
was het klaar. Twee jaar zat hij thuis, een korte periode had hij een
oersaai baantje, op een plek waar ook veel verstandelijk gehandicapten
werken.
Zijn
‘jobcoach’ Ingrid Hage en zijn school introduceerden hem september
vorig jaar bij Verti, een kozijnenfabriek in Bergambacht, waar
dagelijks zon tachtig noeste kerels tussen de 120 en 150 kozijnen in
elkaar timmeren. Cliff werkt er vier dagen per week. Een dag per week
gaat hij naar het Effatha college in Zoetermeer. Daar leert hij voor
assistent houtbewerking.
Cliff, wiens vader timmerman is, heeft
het enorm naar zijn zin. ,,Het is leuk, afwisselend werk. Een mooi
bedrijf, fijne sfeer. Mijn collegas gaan goed met me om. Sommigen
spreken een klein beetje gebarentaal. En het geld! Mijn uitkering zou
na mijn 23e voor altijd gelijk blijven. Hier verdien ik meer,’’ somt
hij op.
Verti is op zijn beurt blij met Cliff. Al was het wel
even wennen. Want Cliff was niet gewend aan een baan. ,,Op een gegeven
moment hingen er geen kozijnen meer om af te werken. Toen dacht hij:
het werk is kennelijk klaar, ik kan naar huis,’’ vertelt coach Ingrid.
Zijn chef, voorman Bas van Randwijk, kan er nog om lachen. ,,Ik maakte
me oprecht bezorgd over hem. Maar hij heeft er inmiddels ontzettend
veel bijgeleerd.’’
Lonkt een vaste baan? ,,Als hij zich zo blijft ontwikkelen, denk ik dat dat wel goed komt.’’
Ingrid
bezoekt Cliff om de twee weken in de werkplaats om te zien of alles
goed gaat. Ze gebruikt zogeheten ‘ondersteunende gebaren’ en kan hem
waar nodig opdrachten uitleggen. Ze zoekt ook uit of werkgever en Cliff
elkaar goed begrijpen en of er problemen zijn. ,,Een werkgever moet
best wat extra tijd en aandacht investeren in iemand als Cliff. Dat
doen ze hier bij Verti geweldig.
Bron: www.ad.nl