Gebaren in Thailand

the Deaf Thai culture". Bovendien zijn er twee methodes waarop je dove kinderen kunt leren communiceren; onderwijs gebarentaal als de eerste taal en de taal van het meerendeel van de gehoor cultuur, dat is lezen en schrijven, als tweede; nog een aanpak is de tweetalige. Zonder goede voorbeelden voor het leren van gebarentaal en zonder gelijke toegang tot het hele onderwijs programma, zullen deze kinderen niet dezelfde resultaten kunnen behalen als hun horende leeftijdsgenoten.
Thailand is een van de landen in het aziatische pacific gebied die voorop ligt op het gebied van programma´s en mogelijkheden voor dove kinderen. De koninklijke thaise overheid houdt zich bezig met het nationale ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor mensen met invaliditeit plan (jaar 2002-2008); een deel daarvan moet voor beleid en richtingen zorgen om de onderwijsrechten van de dove thaise bevolking te steunen. Een actieve organisatie voor de dove thaise bevolking is de "National Association of the Deaf in Thailand" (NADT), opgericht in 1983. Een van hun opvallende activiteiten is het onderzoek naar de overeenkomsten van de gebaren van alle dove groepen in Thailand. Als resultaat werd in 1986 het "thaise gebarentaal woordenboek, boek één" uitgebracht. Het werd goedgekeurd voor het gebruik in het schoolsysteem. Voorafgaand, had Sethsatian school voor doven in 1979 "Signing Exact Thai & English Book one" uitgebracht, dat als middel in het onderwijs van gebarentaal als totale communicatiebenadering werd gebruikt.

Structuur van de thaise gebarentaal
Inheemse thaise gebarentaal gebruikt door de thaise dove bevolking heeft een hele lange geschiedenis, net zoals de gesproken thaise taal, wat 700 jaar geleden ontwikkeld is. Moderne thaise gebarentaal heeft zoals elke taal, kenmerken van andere talen geleend en aangenomen. De thaise gebarentaal is net zo uniek voor Thailand als de gesproken taal. Het heeft ook een andere grammatica en zinsopbouw dan de gesproken thaise taal. Deze verschillen weerspiegelen de culturele samenstelling van de dove thaise bevolking en hun gemeenschappen die thaise gebarentaal gebruiken om te communiceren en het gebruiken voor culturele overdracht van generatie op generatie. De thaise gebarentaal kan onderverdeelt worden in de volgende 5 verschillende catergoriën:
Pantomimic tekens (mime) zijn de handgebaren, handoriëntaties en handbewegingen die gelijktijdig gebruikt worden om een boodschap over te brengen.
Nabootsende tekens zijn gelijk aan Pantomimic (mime) tekens. Maar met de nabootsende tekens, wil de diegene gedetailleerde boodschappen overbrengen in plaats van plannen de ondertekenaars bijzondere betekenis in plaats van globale boodschappen.
Metonymische tekens zijn gelijk aan nabootsende tekens, maar hoe het teken uitgebeeld wordt, is het resultaat van referentie. Bijvoorbeeld het teken voor begroeten verwijst naar "soldaat".
Aanwijzende tekens worden uitgebeeld door de vinger te richten naar het referentie voorwerp op dat moment niet aanwezig hoeft te zijn. Bijvoorbeeld om zichzelf te vertegenwoordigen, wijzen de mensen eenvoudig met hun wijsvinger naar hun borst.
Geïnitialiseerde tekens worden gedaan door initialiseer hand-vorm beantwoorden aan de eerste brief van het woord in een gesproken/geschreven taal. Het is op zo een manier voor dove mensen uitgevonden zodat de luisteraars aan het woord in een gesproken/geschreven taal herinnerd worden.

Bron: Thaise taal / DovenTV